Տարբեր հանգամանքներում, միջավայրերում և իրադարձությունների ու դեպքերի զանազան իրավիճակներում գտնվող մարդկանց ու ավելի մասշտաբային մարդկային համակարգերի համար, որոնց կյանքն ընթանում է բացահայտ կամ անբացահայտ համապարփակ մրցակցային ռեժիմում, կարևոր է հասկանալ ուրիշների պահվածքի մոտիվացիոն ակունքներն ու հիմքեր...
Այսօր՝ ապրիլի 24-ին, մենք ոգեկոչում ենք մեր նահատակների հիշատակը։
110 տարի առաջ ոճրագործ օսմանցին մեկուկես միլիոն հայերի բնաջնջեց նրանց իսկ հայրենի հողում՝ նպատակ ունենալով ջնջել նրանց ոգին, հավատն ու պատմությունը...
Շատ է խոսվում Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման մասին: Հիմնական շեշտադրումն այն է, որ միջազգային ճանաչումը ինչ-որ ժամանակ կհանգեցնի հայ ժողովրդի արդար դատի հանգուցալուծման, և տեղի կունենա արդարության հաղթանակ, ու ինչ-որ չափով փոխահատուցում կտրվի...
«Դատապարտելի, սադրիչ և հրահրող» որակված գործողություն: Սա ՀՀ «ղեկավարի», շեշտում եմ, ՀՀ ղեկավարի, ոչ թե Ադրբեջանի կամ Թուրքիայի ղեկավարի որակումն է երեկ տեղի ունեցած ավանադական ջահերով երթին նախորդող դրոշների այրմանը...
Հայոց ցեղասպանության անվերապահ հիշատակումը ոչ թե թուրքերի հետ թշնամության քարոզ է, ինչպես չարաչար հրամցվում է, այլ քաղաքակիրթ, արժանապատիվ և կայուն հարաբերություններ հաստատելու գրավական...
Ապրիլի 23-ին, առերևույթ` տասնյակ հազարավոր, ընդ որում, ընդդիմադիր հայացքներով քաղաքացիներ դուրս եկան «ջահերով երթի» և ժամը 23:00-ի սահմաններում հասան Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր...
Մհեր (Ֆրունզիկ) Մկրտչյանը պոեմը կարդալուց հետո մի օր դրսում հանդիպում է Շիրազին։
Մոտենում է, ի միջի այլոց հարցնում. «Շիրա՛զ, կըսեն պոեմը դու ես գրե, հա՞»։
Վրդովված Շիրազը պատասխանում է. «Ինչխ թե կըսեն, այ տղա, ես եմ գրե»...
Հայոց ցեղասպանության 110-րդ տարելիցն է այսօր։ Սա տարեթիվ է, որը հայ ժողովուրդը պիտի նշեր աշխարհի մասշտաբով, ինչպես տասը տարի առաջ այս օրերին ու այս ժամերին արվում էր պետական ամենաբարձր մակարդակով, ինչին պատրաստվել էինք դեռ տարիներ առաջ...
Հավանաբար շատերին է ժամանակ առ ժամանակ հետաքրքրել այն հարցը, թե ինչու՞ ենք մենք 1915 թվականի Ցեղասպանության օրը նշում հատկապես ապրիլի 24-ին: Եվ ոչ միայն այդ հարցը...
Իմ տատը տառաճանաչ չէր: Ստորագրության փոխարեն խաչ էր դնում: Երբ խնդրում էինք, որ պատմի իր մանկության ու կորցրած ծննդավայրի մասին, սկսում էր ինչ-որ բան մրմնջալ ու ծնկները ծեծել: Բայց երբեք ոչինչ չէր պատմում...
Շքերթները պատմության ընթացքում միշտ ունեցել են ռազմաքաղաքական խորհդանշական իմաստ: Հիշենք հռոմեական զորավարների ճոխ շքերթները արշավանքներից հետո: Դրանց մասնակցող թագավորները, ըստ հերթականության, ցուցադրում էին իրենց հավատարմությունը աշխարհակալ Հռոմին...